hayat

Güneşle uyanmadığım için kesif bir mutsuzluk halinde güne başladım, nihayetinde ben başlamasam da gün başlamıştı. Böyle uyandığım zamanlarda aklıma sadece gün içinde yapmam gereken işler gelir ve hepten kendimi kanatırım. Kendimde bulduğum…

Uzun bir hayat yolu var önünde yavrum… Düşeceksin, kalkacaksın. Kimi zaman yendiğini sanıp bir bakacaksın ki koca bir yalanda baş rolü oynamışsın… Yenilmenin hakkını vererek, hıçkırıklarını tutmadan ağlayacaksın kimi zaman.      Çok…

Sevgili okur, ben de gazetenin diğer ileri gelenleri gibi ciddi konular hakkında yazmak istiyorum ama tam yazarken bir gülme geliyor. Yaklaşan yeni yıldan isteklerim arasında az ciddiyet de var. Ben hiçbir şeyi tam isteyemiyorum zaten.…

Sevgili okur, klişe olan şeyler çok sevilmiş ve tekrar edilen şeylerdir. Böyle klişeden sayılan bir cümle var, bu yazımı onun üzerine bina etmek istiyorum, tapusu benim olmayacak. “Hayat, siz planlar yaparken başınıza gelendir.” Sizi bilmem…

Beşinci katın camından dışarıya, ezberlediği sokağa bakıyordu. Elindeki bardakta son yudumu kalan viskisini bitirirken, dış kapıya doğru kısa ama hızlı adımlarla ilerledi. Elindeki boş bardağı kapının yanındaki kahverengi portmantoya…

Sevgili okur, telaşla bir yaz mevsimine neler sığdırılabilirse hepsini sığdırmaya çalıştığım ve bitti bitecek telaşından, an/anlar içinde düşüncelerimi sakinleştiremediğim günler geçirmekteyim. Zihnim “yavaşla” komutunu algılamıyor.…

Resmin önünde; başı çerçevenin camına yaslanmış halde ağlaya ağlaya yoruldu. Saat, üç kere metalik bir sesle çınladı. Geri dönüp yüzünü yıkamak için banyoya girmek istedi. Anlaşılmaz bir biçimde, alnından duvardaki resme yapıştırılmış gibi…

Gecenin yarısında, soğumuş minibüsün camları kendi nefesi ile buğulanmıştı. Gözünü bir tıkırtıya açtı. Buhardan dolayı onu arabanın içinde görmeyen biri kapıyı zorluyordu sanki. Daha dikkatle dinleyince; herhangi bir kapının kilidi açık mı…

Sokağı baştan başa kat etti, sesin geldiğini düşündüğü yerde ve civarında tek bir iz bile yoktu. Arabasını aldı… Farların aydınlığında yavaş yavaş kontrol etmek hem donmayı engelliyordu hem de daha kolay görünüyordu her şey. Gözleri…

"Yaşadıklarım, gördüklerim, duyduklarım ve okuduklarımdan bende kalanları yeniden icat ederek yazıyorum" diyor Ercan KESAL ve şöyle devam ediyor "Geçmişle ilişkim özlemden daha çok bir keder" bende adını koyamadığım bir çok duygumun…