Hac mevsimine iki ay kala rahmetli olan Annemin yerine gittiğim haccın dönüşü…. İnsanları günler önceden seferber ettim: “Gelin beni karşılayın la” Bi de rest çektim” Ahmet’i getirmezseniz gelmeyin” (Ahmet:biricik yeğenim”) diye “Ne var lan Hacdan mi geliyon ?” Diye diklenen olamaz çünkü Hacdan geliyorum tabi nerden ya? O yorgunlukla uçak kalkmadan uyuyakalınca gecikeceğimi söyleyemedim ablamgile. O çok sevdiğim omletin kokusunu alınca uyandığım aramızda kalsın! Gökten zembille olmasa da uçakla indik. Ama bi zembil olsa onunla da inerdik. Hacı olmakla alakası yok. Yer çekimine meydan mi okuyalım? Allahın koyduğu kurallara töbe haşa!! Bilirsiniz Hacdan gelenler ziyaret edilir. Zemzem içilir hurma yenir. Dualar edilir. Ağlanır sızlanır. Sonra taze kan hacıya gözler çevrilir : “Nasıl oralar?anlat!” diye. Normal standartlardaki bir hacı O mübarek mekanlardan bahsedince ağlar, Bir türlü ya maddi imkansizlik ya da çıkmayan kura sonucu gidemeyenleri de ağlatır. Gözyaşları akar da akar. Nitekim ben de insanların göz yaşının akmasına sebep olmuşumdur ama gülmekten. Napim karşim? Kişiliğim bu. Neyse işte bu ziyaretçi fasıllarında annemin arkadaşlarından biri geldi yanında adını çook sonradan öğreneceğim bir teyze ile. Hurma Zemzem ikramından sonra konu nereye geldi ? Tabi ki evliliğe. O meçhul teyze dedi ki: “Kızım bakın evlenin başınızda erkek bulunsun. Kapı çalar birden irkilirsiniz! Ama kocanız olsa irkilmezsiniz, korkmazsınız.” “Hayırlısı kısmet”gibi yuvarlak cevaplarla konuşmayı bitirmeye çalışıyorum. Ama teyze pes etmiyor. Sürekli pompalıyor. Takdir edersiniz ki benim için epey hırpalayıcı bir konuşma oldu bu. Boğazımda düğünler… Düğün düğün! Halaylar çektiler boğazımda ve ben her düğünde olduğu gibi çok daraldım. Önce ağlasam mı falan diye düşündüm. Sonra gülesim geldi aldım elime makaramı sarmaya başladım : “İrkilmemek için irkekleri seçin!” “Hayattaki en büyük günah nedir bilir misin? Bir genç kızı irkiltmek!” “İrkilmemek elde değil sensiz geçen günlerde” “Ben zaten her irkilmenin tiryakisi olmuşum” Vs Vs diye. Tabi o gece kabus gördüm : “Sen bu kafayla evde kalırsın kızım kimse almaz senin gibisini irkil dur hayatın boyunca!” Diyen anne Yadigarı otoriter teyzeye “Hayıııııırrrr” diye bağırarak uyandım. O gün and içmiştim. Kocası öldükten sonra gidip gelip teyzeyi dürtükleyip : “Teyze evlenmen lazım yoksa irkilirsin.” Diye baskı yapacam diye. Amaaa zaman geçince şunu anladım ki: Artık bu benim meselem olmaktan çıktı. Bu bir zihniyet meselesi oldu. Bilinç altında kadınların erkekleri irkilik savar olarak görmesi var. Beyler! Bunu affedemezsiniz örgütlenin! Bu zihniyette çok kadın var kendinizi kullandırtmayın karşim!
